Uit eerder onderzoek onder deelnemers van PREVEND en Lifelines was al gebleken dat teveel eiwit in de urine een signaal is van nierschade. Nierschade die onbehandeld blijft kan later tot nierfalen én hart- en vaatziekten leiden, met vaak ernstige gevolgen. Nierschade wordt vaak pas veel te laat ontdekt, omdat de meeste mensen pas klachten krijgen als hun nierfunctie gedaald is tot onder de 25 procent. Dan is de nierschade inmiddels onomkeerbaar en zijn er vaak ook hart- en vaatziekten ontstaan.
Vroeg opsporen van nierschade (vóórdat er klachten en complicaties zijn) is dus essentieel. Als de nierschade op tijd ontdekt wordt, is er met aanpassing van de leefstijl en medicatie veel schade aan zowel nieren als hart en vaten te voorkomen.
Onderzoekers van het UMCG hebben samen met collega’s van het Amphia Ziekenhuis in Breda onderzocht wat de beste methode is om nierschade op tijd op te sporen.
Een eenvoudige thuistest, waarbij de deelnemer thuis wat urine verzamelt in een buisje en vervolgens dit buisje opstuurt naar een laboratorium, bleek heel effectief, zo concludeerden de onderzoekers. Zo’n 60% van de aangeschreven personen deed mee aan het onderzoek. Bij 3,3% werd teveel eiwit in de urine gevonden, waarop zij uitgenodigd werden voor vervolgonderzoek. Bij een flink deel van hen werden afwijkingen gevonden, die nog niet gediagnosticeerd waren, terwijl zij wel goed te behandelen zijn.
De kennis over de waarde van eiwit in de urine als ‘marker’ van nierschade komt rechtstreeks voort uit UMCG-onderzoek met PREVEND- en Lifelinesdeelnemers.
Inmiddels wordt eiwitverlies wereldwijd gebruikt als indicator van nierschade en zijn onderzoeks- en behandelrichtlijnen hierop aangepast. Eiwitverlies in de urine is dan ook door de Wereldgezondheidsorganisatie onderdeel gemaakt van de definitie van nierziekten.
