'Onzekerheid van inwoners in Groningen over de gaswinning werkt door in hun welbevinden en gezondheid', laat Vijlbrief weten. 'Het kabinet heeft de afgelopen jaren telkens aangegeven de zo snel mogelijke definitieve beëindiging van de gaswinning in Groningen na te streven. Met dit besluit blijf ik deze lijn volgen.'
Dat is mooi van de staatssecretaris. Maar ook een beetje wereldvreemd.
Nadat wij in Nederland de afgelopen decennia eerst al de dienstplicht afschaften, in de jaren zeventig honderdduizenden op de been kwamen tegen de neutronenbom, daarna grote delen van het leger afschaften net als we in de jaren dertig ook al hadden gedaan, gaat nu ook een van de laatste machtsmiddelen er aan. Namelijk de Groningse gasvoorraad. Want mocht Poetin de gaskraan naar Duitsland en de rest van Europa dichtdraaien, dan is er nu, op dit moment, altijd nog een aardige Groningse gasvoorraad.
Als we die gaan aanspreken zal dat leiden tot verdere schade in Groningen. Maar als Rusland de gaskraan dicht draait storten eerst de Duitse en Italiaanse economie in, en vervolgens de Nederlandse. Ook dát zal leiden tot grote schade en onzekerheid bij inwoners, ook in Groningen, maar ook in de rest van Nederland.
Opmerkelijk is dat veel inwoners van Groningen bereid zijn verdere schade voor lief te nemen, als dat helpt om de monsterlijke Poetin en de gehersenspoelde Russen te weerstaan. Wel zouden Groningers gecompenseerd willen worden, en met de torenhoge gasprijzen van dit moment zou dat moeten lukken.
Nadat eerder minister Wopke Hoekstra er al blijk van gaf niet erg doordrongen te zijn van de ernst van de situatie, en Russische oligarchen alle tijd had gegeven hun vermogen veilig te stellen, blijkt nu ook staatssecretaris Vijlbrief te denken dat Nederland een vredesparadijsje is, met lieve mensen, die niemand kwaad zal doen.
Let wel: het hoeft ook niet zo te zijn dat we ten koste van alles de Groningse gaskraan open zetten. Waar het echter alleen om gaat is dat we die mogelijkheid althans in theorie open laten. En dat Poetin zich realiseert dat Europa op energiegebied niet vollédig afhankelijk is van hem.
Les 1 op de Militaire Academie in het leerboek voor jonge officieren is: “Laat je tegenstander altijd in het ongewisse over je bedoelingen”. En wat doet Nederland? Die schept duidelijkheid. Naar de Groningers, maar ook naar Poetin.
Vanuit Moskou konden we het vanmorgen bijna horen: “Spasiba, Hollanda!”
