Koning Willem-Alexander bezoekt Ter Apel 

De koning is in het Noorden omdat hij graag wil horen wat de crisis doet met de medewerkers van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA), de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en de Vreemdelingenpolitie (AVIM). Het voelt als falen, beschrijven medewerkers van het COA. Eerst vonden ze het heel erg dat iemand op een stoel moest slapen, uiteindelijk lagen er honderden mensen buiten. 

"Je kunt niet meer staan voor wat je doet", zegt een jonge vrouw die werkt met minderjarige alleenstaande asielzoekers tegen Dagblad van het Noorden. Haar collega beschrijft dat hij zich als een soort machine was gaan voelen. "Maar we zijn allemaal mensen."

De AVIM beschrijft de worsteling tussen de wachtlijsten en schrijnende gevallen die binnenkomen versus de winkeldiefstallen en geweldsincidenten in Ter Apel, evenals incidenten met huiselijk geweld in het centrum zelf. "Dat vraagt heel veel van collega's."

Ook bij de IND heeft men het zwaar met de huidige situatie. Medewerkers beschrijven tegen het Dagblad hoe minderjarige asielzoekers bij hen op kantoor overnachtten en hoe heftig het is om te zien dat mensen buiten slapen. "Het wordt moeilijker om professionele afstand te bewaren." 

Men ziet de instroom van minderjarige asielzoekers sterk toenemen. "Wat we horen is dat het beeld leeft dat in Nederland het nareizen door de rest van het gezin veel makkelijker is dan in andere landen." Daar daar ook misbruik van wordt gemaakt, maakt het voor hen soms lastig.

Complexe dilemma’s spelen niet alleen in het aanmeldcentrum, maar ook in het dorp. De burgemeester van Westerwolde, een wethouder en twee ondernemers leggen aan de koning uit hoe men de 'echte' vluchtelingen graag wil opvangen, maar dat het draagvlak wordt aangetast door een groep die overlast veroorzaakt.

"Ik schaam me absoluut rot”, zegt een arts van Artsen zonder Grenzen tegen de koning, die ook spreekt met vrijwilligers van het Rode Kruis en Vluchtelingenwerk. Zij vertellen over de schande die ze hier op het veld hebben aangetroffen. "Mensen hebben al weken geen medicijnen gekregen."

De koning luistert en knikt. ‘Tragisch’ noemt hij de situatie. Zo tragisch dat je denkt: dit kan niet waar zijn. En dat terwijl iedereen die hij spreekt zo ontzettend zijn best doet. Daarom is hij hier, om medewerkers een hart onder de riem te steken, om laten zien dat het ook mensen zijn die hier net zo goed kapot van zijn als ieder ander.

"Majesteit!" Sommige asielzoekers weten al hoe ze de belangrijke man moeten aanspreken. De koning vraagt wie er Engels spreekt en gaat het gesprek met hen aan. Hoelang zijn jullie hier, hoe zijn jullie opgevangen, zijn jullie al geregistreerd? Hij luistert even, terwijl de beveiligers steeds zenuwachtiger worden in de drukte. Dan zegt hij ‘sorry’ tegen de mensen in de opgewonden menigte. Namens Nederland, voor de slechte opvang. De koning vertrekt weer, gevolgd door de rest. Achter hem beginnen asielzoekers te klappen. Een applaus voor de koning, al weten ze eigenlijk niet precies waarom.