Met de spectaculaire zege neemt Donar het initiatief in de finalereeks. De ploeg van de gedreven coach Andrej Stimac had niet het thuisvoordeel, maar de overwinning brengt Donar voorlopig in pole position. Er moest heel wat energie geleverd worden om de winst mee te nemen. In de verlengingen waren beide ploegen aan elkaar gewaagd en was het maken van een score door de wegvloeiende energie steeds lastiger.
Maar Donar is door de tussentijdse versterkingen niet alleen speltechnisch, maar ook mentaal sterker geworden. Dat kwam in de twee keer extra vijf minuten zuivere speeltijd goed van pas. In het tweede kwart moest Donar overigens al een achterstand van twaalf punten wegpoetsen en deed dat met een 12-0 run. Zo stond er halverwege een 37-37 stand op het scorebord in de Vijf Meihal. De rest van de wedstrijd was het verschil tussen beide ploegen minimaal en kon het alle kanten op.
Een verlenging had voorkomen kunnen worden als Clay Mounce in de slotseconden zijn lay-up niet geblokt had zien worden. In de tegenstoot maakte Leiden gelijk; 72-72. In de eerste verlenging leek Donar de buit al binnen te halen, maar bij een 85-81 voorsprong miste Willem Brandwijk twee vrije worpen. Leiden scoorde daarna direct, waarna Mounce de bal zomaar inleverde met nog twee seconden te gaan met de gelijkmaker tot gevolg. Op de laatste benen bleef Donar uiteindelijk overeind om als winnaar het strijdtoneel te verlaten. Met Mounce als topscorer met twintig punten.
Deze puike prestatie heeft alleen waarde als Donar in staat is om dinsdagavond in MartiniPlaza de winst te ‘verzilveren’ door te winnen en een 2-0 voorsprong te nemen in de finale. En zo een voorschot te nemen op de achtste landstitel.
