Het opvallende aan deze finale is tot nu dat de thuisploeg niet weet te winnen. Donar heeft nu twee keer gewonnen in de Vijf Meihal en Leiden was dinsdag de sterkste in MartiniPlaza. De opdracht is zaterdagavond in een ongetwijfeld stijf uitverkochte hal duidelijk; winnen. Als dat lukt is de achtste titel een feit. Daar had niemand rekening mee gehouden toen het seizoen een paar maanden onderweg was.
Donar verloor veel en leek een treurig seizoen tegemoet te gaan. Andrej Stimac werd hoofdcoach, spelers gingen en nieuwe kwamen. En zie daar alles veranderde. Donar is een vechtmachine geworden en speelt veel meer als team. Dat levert resultaten op. In finale drie had Donar wat goed te maken, nadat ze dinsdag de kans om op 2-0 te komen hadden laten glippen. Met fysiek spel en sterk verdedigen ontstond een echte finalewedstrijd. De scores waren duur. Halverwege stond Donar met 39-36 voor.
Ook na de pauze bleef het lange tijd spannend, maar in het laatste kwart lukte het de gasten om een voorsprong van tien punten te pakken. Dat bleek nog niet voldoende. Leiden kwam terug tot op twee punten met nog een dikke minuut op de klok. Donar hield het hoofd koel. Steph Branch, samen met Clay Mounce topscorer met zestien punten, benutte een driepunter, waarna het slotakkoord voor Willem Brandwijk was. Met een spetterende dunk bepaalde hij de eindstand op 64-55.
Het is voor Donar nu zaak om de trend in deze finale te doorbreken door zaterdag een thuiswedstrijd te winnen. Lukt dat dan is de achtste titel een feit.
