In de onvervalste degradatiekraker, nummer zeventien tegen vijftien, toonde de ploeg van trainer Dennis van der Ree met afstand de beste. En niet eens met puur degradatievoetbal. Wedstrijden waarin strijd vaak de boventoon voert. Groningen begint steeds beter te voetballen, er komt meer lijn in het spel en dat vertaalt zich met vijf punten uit de laatste vier wedstrijden.
Een belangrijke factor is aanwinst Johan Hove. De Noorse middenvelder opende de score met een bekeken schuiver in de beginfase. Op aangeven van de ook prima acterende Daleho Irandust. Hove is balvast en heeft oog voor medespelers. Dat komt het spel op het middenveld ten goede, waardoor gemakkelijker controle van de wedstrijd ontstaat. Dat was tegen Excelsior zeker het geval. De 3-0 had zomaar hoger uit kunnen vallen.
Vlak na de pauze kregen de gasten de kans op de gelijkmaker, maar het was rechtsback Liam van Gelderen die met een perfecte sliding het gevaar verijdelde. Kort daarna viel aan de andere kant de 2-0 middels topscoorder Ricardo Pepi. Na ruim een uur kwam de laatste aanwinst Jetro Willems in het veld. Hierdoor schoof Isak Määttä een linie naar voren. Dat pakte goed uit en een tandem op links lijkt in de maakt. Zo was er één en al vreugde na afloop. En voorkwam een gelijkspel van FC Emmen dat Groningen naar plek zestien in de Eredivisie stijgt.
De bekende ene zwaluw maakt helaas nog geen zomer. De komende twee weken staan uitwedstrijden tegen twee top vijf ploegen op de rol. Te beginnen aanstaande zaterdag tegen koploper Feyenoord. Een week later reist FC Groningen naar Alkmaar voor de confrontatie tegen nummer drie AZ. Benieuwd hoe de degradatiedagkoersen er dan voor staan. En er al realistischer over handhaving gesproken kan worden. Voorlopig is er nieuwe hoop.
