14-14 achterhaalde en bij de tweede technische time-out voor het eerst op voorsprong stond, 16-15. Daarna was er geen houden meer aan en gebeurde precies datgene waar de trainersstaf van Lycurgus vooraf al voor had gewaarschuwd. Keer op keer waren het de buitenaanvallers van Marchiol die met veel kracht de blokkering van Lycurgus verschalkten. Bovendien stond de verdediging vaak niet goed opgesteld wanneer voor de zoveelste keer de bal in de diagonaal werd geslagen. De Slovenen liepen dan ook vlot naar de eerste setwinst. In het vervolg bleven ze dankzij de powerhitters Cabarkapa en Grut aan de buitenkant en de diagonaal Pepic de wedstrijd dicteren. Daarnaast had Lycurgus op het midden ook al weinig kans tegen de uitstekende Gjorgevski. Aanvallend kon Lycurgus zelf veel te weinig uitrichten omdat vooral de buitenaanvallers zich veel te vaak stuk sloegen op de Sloveense blokkering. Het noodzaakte Ronald Zoodsma om zijn eigen powerhitter Richard Fransen naar de kant te halen. Met de komst van diens vervanger Willem Maarten Heins leek er toch een soort nieuw elan in de ploeg te komen. Zowaar vond de linkshandige Heins wel de gaatjes in de Sloveense defensie, zodat Lycurgus op het eind van de tweede set nog dichtbij kwam. Het bleek uiteindelijk niet voldoende en ook in de derde set ging het na een gelijkopgaande eerste deel (tot 15-15) in de slotfase definitief mis. Marchiol wist het pleit na vijf kwartier te beslechten .
Een behoorlijk teleurstelling voor Lycurgus, vooral ook omdat ze eigenlijk geen moment het eigen spel konden spelen. De ruime nederlaag verplicht de Groningers in elk geval om volgende week in eigen huis alle sets te winnen om uiteindelijk via een Golden Set alsnog kwalificatie af te dwingen.
