Aan de toonaangevende, tweejaarlijkse tentoonstelling wordt door meer dan 650 kunstenaars uit 84 landen meegedaan. Meer dan 2500 kunstwerken worden tentoongesteld. Deelname aan de Biënnale gebeurt alleen op uitnodiging. Dit jaar doen er 26 Nederlandse kunstenaars mee. Waarvan 5 uit het Noorden en 2 uit Stad Groningen. Op zaterdag 19 en zondag 20 november houden de Nederlandse deelnemers een gezamenlijke voor-expositie in de Galerie van het Landgoed Krepel bij Klarenbeek.
Derk den Boer
Derk den Boer (’54) werkt als landschapskunstenaar op het snijvlak van kunst, landschapsbeheer en ruimtelijke ordening. Momenteel probeert hij vooral de leefbaarheid terug te brengen in de Compacte Steden. Waar de verdichting en verstening de druk en hektiek van het stadse bestaan vergroten.
De leefbaarheid in de grote Stad is volgens Derk terug te krijgen met 3 belangrijke principes: avontuurlijk bouwen, kleur geven en oases inbouwen. Die oases moeten komen op plekken waar anders stadse woestijnen dreigen te ontstaan. Daar maakt hij plekken waar mensen naar hun hart kunnen reizen.
Eerder realiseerde Derk den Boer het landschapswerk Gebroken Cirkel, de markering van de vindplaats van het Meisje van Yde. Ook maakte hij Rietland Oase, een omgevingspark met bezinningsplekken bij vergadercentrum Rietland in Zuidwolde. Evenals de Zevensprong in het bos bij Zeegse en een waterwerk bij het Messchenveld in Assen.
Tine Rinds
Tine Rinds (’60) zit, naast haar werk als beeldend kunstenaar, in de educatie. Tine werkt figuratief en laat zich vooral inspireren door de mythologie, de natuur, symboliek en het lichaam. Terugkerende thema’s zijn de levenscyclus, kwetsbare emoties, magie en verbindingen.
Zij verbeeldt graag onze grote lichamelijke diversiteit,. Immers, waarom genieten we wel van de vele verschillende bloemen en vlinders, maar zoeken we bij mensen altijd naar dezelfde uiterlijke vorm? Velen kennen haar ook als de ‘Moeder van de Moony’s’: kleine, getekende zw/w figuren uit een zeer kleurrijk familie. Deze Moony’s maakt ze ook in opdracht.
Zij gaat naar Florence met o.a. haar bronzen, levensgrote beeld Mamadonna. Een universele ode aan de zwangere vrouwen en moeders van alle culturen. Een godin van de vruchtbaarheid . In de Mamadonna ontmoeten geest en natuur, hemel en aarde elkaar. Haar benen zijn tegelijkertijd vleugels en bokkenpoten, en er groeien echte bloemen in haar haar.
Zij is de serene Mama (moeder), Donna (vrouw) en Ma Madonna (Ma = mijn in het Frans) Madonna. Dit beeld is gedeeltelijk geïnspireerd op de ornamentiek van een antieke lantaarnpaal uit Florence. In die zin gaat de Mamadonna dus weer terug naar de plaats van oorsprong.
