Een landmerk is een oriëntatiepunt in het landschap. In het Waddengebied vinden we langs de zeedijk een hele reeks van deze opvallende ’landmerken’. Eeuwenoude wierdendorpen bieden beschutting én avontuur! Oude kerken die ooit bakens waren voor onverschrokken schippers op zee, zijn nu het richtpunt voor nieuwsgierige bezoekers.
Josine Zeijen en Ties Jan Eekhof van Ton sur ton maken programma's waarin cellomuziek, gedichten en nu voor het eerst ook verhalen en verhaaltjes samen de sfeer bepalen.
De cello, dat instrument dat – zoals Rutger Kopland zei – kan neuriën, zingen, kreunen en huilen brengt u mét de gedichten en verhalen een uurtje in een wereld die alles te maken heeft met het Groningse wad en land en de geschiedenis ervan en ook met de plaats waar u zich op deze zondagmiddag bevindt.
Het optreden vindt plaats op zondag 25 augustus 2013 in de kerk Hornhuizen.
Hornhuizen volgens Meindert Talma, uitgesproeken bij de eindpresentatie van het project Landmerken in juni 2012.
Nait soezn in Hörnhoezen
“Er hangt een dreigend duister zwerk
boven deze nuchtere sobere kerk.
Ik sta boven in de toren, waarvan de rode koepel
ooit een baken was voor de zeeschippers.
Ik zie Schiermonnikoog en het wad,
de Eemshaven, Emden en de Martinistad.
Het is hier als het hoofd van Jack van Gelder:
oneindig uitgestrekt en kaal.
Wuivende gewassen zover je kijken kunt.
Rogge, tarwe, vlas, aardappelen en spelt.
Maar waar Jack maar door blijft praten
daar is het hier stil en verlaten.
Nait soezn in Hörnhoezen.
Het einde van de wereld is hier nabij.”
