“Ik hoop dat ik haar ooit nog weer eens ontmoet”, zegt Becky over de vrouw die haar zo’n twee jaar geleden op het idee bracht om gratis te gaan knippen. Het was een druilerige dag, en ineens stond ze daar in de zaak: die moeder met twee kleine kinderen. De een nog in een buggy, de ander bij haar moeder aan de hand. Haar lange haar zat vastgeplakt in haar snot. “Of ze een elastiekje kon kopen om het haar van het meisje in een staart te doen.” Er ontstond een gesprekje waaruit bleek dat de moeder al tien jaar niet naar de kapper was geweest. Het meisje nog nooit. “Ik zei: ik ga jullie helpen. Ik heb ze wat te drinken gegeven en allebei gratis geknipt. Als bedankje kreeg ik een dikke knuffel, ze waren zó blij.”
Ze heeft de vrouw daarna nooit meer gezien, maar nog vaak aan haar gedacht. Want deze dame bracht Becky op het idee om elke derde maandag van de maand gratis en voor niks te knippen. Zeker 180 mensen heeft ze sindsdien voor noppes in haar stoel gehad, en waarschijnlijk nog veel meer. “In principe vraag ik iedereen die zich meldt om een formulier in te vullen zodat ik een beetje weet wie ik in de stoel heb. Het is inmiddels een enorme stapel, 180 zijn het er. Maar het invullen schiet het er ook nog wel eens bij in.”
Vaak zijn het klanten van de Voedselbank die de weg naar Becky weet te vinden, soms ook vrouwen uit de vrouwenopvang of mensen met gewoon een baan, maar toch heel weinig geld. “Ik wist niet dat je in Nederland kon werken, en toch arm kon zijn. Dan is naar de kapper gaan een enorme luxe.”
Tranen van geluk
Vanuit de stoel worden de meest verdrietige en ingrijpende dingen verteld. “Achter elke rug zit een verhaal”, weet Becky inmiddels. Wie de meeste indruk op haar maakte? Dat meisje van 16 dat nog nooit naar de kapper was geweest. Haar moeder had geen geld om een knipbeurt te betalen en dus knipte ze haar dochter maar zelf. “Dat meisje schaamde zich zo voor haar haar dat ze altijd met een pet op naar school ging. Wat was ze blij toen ze eindelijk eens geknipt werd. Ze stond hier te huilen, van geluk.”
Eén ding heeft Becky afgelopen jaren wel geleerd: “Er is ontzettend veel armoede in Nederland, veel meer dan je denkt en dan dat je kunt zien.” Aangrijpend vindt ze het om te horen van hoe weinig mensen soms rond moeten komen. “Een gezin met 4 kinderen, dat moet leven van 50 euro in de week. Onvoorstelbaar.”
Het is onnodig ongelukkig te zijn over je haar
Gelukkig is er de Voedselbank, vindt Becky, maar aan haar had dus nog nooit iemand gedacht. “Terwijl het zo onnodig is om ongelukkig te zijn over je haar.”
De klanten die op maandagen in de stoel zitten (ze moeten zich wel vooraf aanmelden), hoeven dus niks te betalen. Ze tonen hun dankbaarheid met een knuffel, warmte of een soms reep chocola. “Mensen blij maken is het allermooiste dat er is? Ik word er zelf ook blij van.”
Voor wie toch iets kan missen, of graag een kleine bijdrage wil doen, staat er een donatiebox. Vaak belanden er wat euro’s in, heel soms een biljet van 5 en laatst ook eentje van een tientje. Wat er met het geld gebeurt? Becky gebruikt het voor gratis was- en föhnbeurten. Soms is het haar zó vies dat het eerst gewassen moet worden en vervolgens geföhnd, voordat de schaar erin gaat. “Het water en stroom dat me dat kost, betaal ik uit de donatiebox. Het is niet veel, maar vaak net genoeg om de extra kosten te dekken.”
Becky geeft nog even een snelle rondleiding door haar zaak. Langs de wanden rijen met haarwerken, pruiken en haarstukken in alle denkbare kleuren en haarstructuren. Want Becky knipt niet alleen, sinds een paar jaar is ze ook gespecialiseerd in het maken van haarstukken en pruiken voor mensen die als gevolg van chemo’s, ziekte of stress deels of helemaal kaal zijn. En ook dat is heel dankbaar werk. “Niemand mag verdrietig zijn over z’n haar. Nooit. Dan kom je maar bij mij, ik help je.”
Wie zich gratis wil laten knippen, moet zich aanmelden via 050 – 318 16 60.
Dit verhaal stond eerder in de Cityscoop, een uitgave van de Groningen City Club.
