Terug naar de jaren ’80. Het familiebedrijf Simmeren huist al decennialang aan de Ulgersmaweg, pal aan het Van Starkenborghkanaal als de gemeente besluit dat er een busbaan over een deel van het bedrijfsterrein wordt aangelegd. De ingreep vraagt een enorme investering van Simmeren maar, zo claimt Van der Leij, toenmalig burgemeester Buiter doet hem als tegenprestatie de toezegging dat Simmeren 25 jaar op deze plek mag blijven. “Binnen een jaar stond er een ambtenaar op de stoep. We werden, op dreiging van onteigening, gedwongen te verhuizen.”
Auto-ongeluk
De gedwongen verhuizing heeft voor veel ellende gezorgd, blikt Van der Leij terug. En dan heeft hij het niet over geld – ‘vele miljoenen euro’s heeft het me gekost’- , maar vooral over de gevolgen voor Simmeren, dat Van der Leij met veel moeite overeind wist te houden. “En dat met een overheid die niet thuis gaf, en op alle mogelijke manieren te wensen overliet. Ik vergelijk de situatie weleens met een auto-ongeluk waarbij de veroorzaker van het ongeval doorrijdt en degene die is aangereden zwaargewond achter laat. Zo heeft het voor mij al die jaren gevoeld.”
Daarom nu dus dit boek. En nee, niet omdat schrijven therapeutisch werkt. “Maar vooral omdat ik hoop dat het huidige gemeentebestuur, onder aanvoering van de raadsleden, na 40 jaar alsnog met een oplossing komt. Waar ik aan denk? Een fatsoenlijk gesprek, eindelijk, maar ook een nette financiële regeling.”
Hopelijk, zegt de vroegere directeur, kan hij dan eindelijk het hoofdstuk afsluiten. “Dit machtsspel van de overheid heeft enorme impact gehad. Ik ben daardoor hartpatiënt en heb al 20 jaar een chronische burn-out. Ik hoop dat dit boek me iets brengt: dat er een oplossing komt voor 40 jaar ellende.”
