Boekholt heeft het van huis uit met de paplepel ingegoten gekregen: ga netjes met je spullen om, wat kapot is maak je weer en gooi zo min mogelijk weg. “Ik ben opgegroeid in Wommels, Friesland, en mijn ouders waren altijd heel zuinig en duurzaam, al werd dat toen nog niet zo genoemd. Ik kan me zelfs herinneren dat we later, toen we in Gieten woonden, dagen achtereen oude bakstenen hebben lopen schoonmaken, om er vervolgens weer een schuur van te bouwen.”
Groot was de frustratie dan ook toen Boekholt, toen hij in Groningen kwam te wonen, overal op straat fietsen zag rondslingeren. “Soms half kapot, maar vaak ook met alleen een lekke band of een knik in het achterwiel. In principe prima fietsen dus, die met een beetje liefde en aandacht nog jaren meekunnen. Maar in plaats daarvan worden ze opgehaald door de gemeente en belanden ze uiteindelijk als oud vuil op de schroothoop. Doodzonde.”
Vanuit die frustratie besloot Boekholt oude fietsen te gaan opknappen. Het begon met een fiets voor zijn vriendin, later ging het om een stel oude racefietsen die hij verkocht op een markt in Hamburg en inmiddels hebben de ondernemer en zijn acht medewerkers er een dagtaak aan: oude fietsen uit elkaar halen om vervolgens uit de beste, en soms ook nieuwe, onderdelen weer een nieuwe, hippe fiets samen te stellen. Van damesfietsen tot fixies en kinderfietsen en mountainbikes tot racefietsen, al dan niet op maat en helemaal naar wens van de klant. “Ik weet uit ervaring dat mensen best wel geïnteresseerd zijn in een circulair product, maar dan moet je wel met écht iets bijzonders komen.”
“Afval? Grondstoffen!”
Aan weggooien doen ze bij het Fietslab zo min mogelijk en afval? Boekholt heeft het liever over ‘grondstoffen’. “We gaan heel ver in het sorteren en bewaren van oude onderdelen”, wijst Boekholt op het magazijn, waar honderden zo niet duizenden gebruikte derailleurs, dynamo’s en cassettes te vinden zijn. Bovendien staan er naast elke werkplek dan ook drie bakken – eentje voor ijzer, een voor papier en eentje voor plastic – waar de fietsenmakers kapotte en onbruikbare spullen in kunnen gooien.
Ook oude binnenbanden belanden niet bij het vuil: die gaan terug naar de producent die er weer nieuwe van maakt. Fietsen of onderdelen die net niet goed genoeg zijn om aan de kwaliteitseisen van het Fietslab te voldoen gaan naar Mutual Aid: daar worden ze opgeknapt en gedoneerd aan mensen die weinig te besteden hebben.
Boekholt doet dit werk echt uit ideologie, zo benadrukt hij. “Rijk zul je hier niet van worden. Dat hoeft ook niet. Ik vind het belangrijker om impact te maken, en liever nog meer dan dat we nu al doen.” Zijn droom is dan ook uiteindelijk uit te groeien tot een sociale werkplaats, waar jongeren het vak van fietsenmaker kunnen leren en er op grote schaal fietsen worden opgeknapt of in elkaar worden gezet.
Zover is het nog niet, maar Boekholt zoekt ondertussen wel naar andere manieren om zijn steentje bij te dragen. “Ik probeer zo bewust mogelijk te leven en mijn CO2-footprint zo klein mogelijk te houden.” Dat betekent ook dat het ’s winters flink koukleumen is, daar in dat grote pand aan de Hereweg. “Ik weiger hier de boel warm te stoken, daar is het veel te groot voor. We hebben ’s winters infraroodpanelen boven de werkplaatsen hangen, en verder werken we ons wel warm!”
