Uit het onderzoek bij 310 patiënten met acuut hartfalen blijkt dat patiënten sneller vocht kwijtraken als de dosering plasmedicatie wordt aangepast op de hoeveelheid zout in de urine. Dankzij deze strategie herstellen patiënten beter en overlijden ze minder vaak tijdens de ziekenhuisopname.
Jaarlijks zijn er in Nederland meer dan 30.000 ziekenhuisopnames voor acuut hartfalen. Doordat het hart minder goed bloed kan rondpompen, houden ze veel vocht vast. Door het plassen te stimuleren raken zij dat vocht kwijt. “Bij de helft van de patiënten werkt deze medicatie onvoldoende”, vertelt cardioloog en hoofdonderzoeker Ter Maaten. “Doordat ze niet opknappen, blijven veel patiënten lang in het ziekenhuis. Ook overlijden veel patiënten binnen een half jaar of worden ze opnieuw opgenomen.”
Zout als marker
Uit eerder onderzoek bleek al dat weinig zout in urine tijdens behandeling met plasmedicatie geassocieerd is met een hoger risico op overlijden of heropname. “Daarom vroegen wij ons af: als we kijken naar de hoeveelheid zout die patiënten uitplassen, zien we dan hoe goed de medicatie werkt? En kunnen we dit vervolgens gebruiken om een gepersonaliseerde en effectievere behandeling te geven?”
In het UMCG is de nieuwe strategie direct ingevoerd bij de behandeling van deze patiënten. Ter Maaten adviseert andere ziekenhuizen dat ook te doen. Vervolgonderzoek van het team van Ter Maaten samen met Amerikaanse wetenschappers moet aantonen of patiënten die op deze manier behandeld worden minder vaak opnieuw in het ziekenhuis terechtkomen en later minder vaak overlijden.
Maandag presenteerden de UMCG-onderzoekers de resultaten op een internationaal cardiologiecongres en publiceren ze ze in het toonaangevende tijdschrift Nature Medicine. De studie werd mogelijk gemaakt door een Dekkerbeurs van de Hartstichting.
