Dat de Zuiderzeelijn er niet komt is niet in eerste plaats een ramp voor de bereikbaarheid voor het Noorden. En het gaat er ook niet om dat er geen superverbinding komt met Almere, via Heerenveen en Drachten.
En ook is het absoluut zo dat de Tweede Kamer in Nederland democratisch is gekozen en het volste recht heeft om deze beslissing te nemen. Niemand bestrijdt het democratische gehalte van de beslissing. PvdA Kamerlid Diederik Samson heeft inderdaad het volste recht om deze lijn naar de prullenbak te verwijzen.
Waar het om gaat is echter wel dat een droom in duigen is geslagen. Die droom hield in dat het Noorden als deel van Nederland even bereikbaar zou zijn als andere delen, en dat het even serieus zou worden genomen als Brabant of het Limburg van Camiel Eurlings, de laatste tijd. Achter de strijd om de Zuiderzeelijn zat een enorm krachtig psychologisch sentiment: namelijk de wens van het Noorden (Groningen meer dan Leeuwarden) om er in Nederland helemaal bij te horen. Dat gevoel is bij de politici en de Randstedelijke media volstrekt niet over gekomen.
Dat het Noorden er bij wil horen, daarvoor is niet per definitie een Zweeftrein nodig. En ook niet per definitie een Zuiderzeelijn. Het mag ook een verbinding zijn met een aantakking aan Utrecht of enige andere variant. Ook over een ander traject, een andere financiering of een rendabeler exploitatie had nog gesproken kunnen worden. Zolang het maar een tot de verbeelding sprekende snelle verbinding met allure was geworden, waardoor het Noorden aanhaakt bij het Europese lijnennet van snelle treinverbindingen.
Aan die droom en inspiratiebron van het Noorden is nu door de meerderheid in de Kamer, onder aanvoering van Eurlings, een einde gemaakt. Dat is een feit waarvan de psychologische betekenis niet onderschat kan worden.
Noordelijke politici moeten het hoofd nu vooral koel houden, en er is zeker geen reden om te vluchten in regionale sentimenten. De meerderheid van de Kamer beslist, dat moeten we hier gewoon aanvaarden.
Maar het Noorden kan er wel trots op zijn dat politici hier durfden te dromen en daarvoor, in het kielzog van Hans Alders, hun nek uitstaken en streden.
De droom van een snelle verbinding moet niet worden opgegeven. De politici in Den Haag hebben het Noorden en de noordelijke kiezers vast nog wel eens ergens voor nodig. In plaats van te gaan mokken is het verstandiger te broeden op nieuwe plannen en sluw maar geduldig en met een sterk geheugen over beloften die werden verbroken, nieuwe kansen af te wachten. Het is niet anders.
