Nieuws

"Groningen is veel sterker dan ‘De Aarde Beeft’ laat zien"

Vorige week was de derde aflevering van de vierdelige serie De Aarde Beeft te zien, gewijd aan de provincie Groningen. Deze oogstte veel positieve reacties. Verslaggever Winfried Baijens heeft er dan ook alle tijd voor genomen en heeft duidelijk ook veel sympathie voor de provincie. Toch wringt er iets.


Leestijd: 3 minuten

Foto | Visit Groningen
Foto | Visit Groningen

Zeker na het zien van de derde aflevering, denk je wel: “Hallo! Het is hier echt niet alleen kommer en kwel hoor! Zeker in de stad Groningen gaat het economisch gezien in sommige opzichten hártstikke goed. Kan dat ook even gemeld worden?’’

In deze derde aflevering was er aandacht voor de pogingen van de overheid de afgelopen tientallen jaren om de Groningse economie te verbeteren, zeker sinds de sluiting van de kartonindustrie in Oost-Groningen.

Maar de conclusie in deze aflevering was dat bijna alle pogingen zijn mislukt. Geen nieuwe grote bedrijven in oost-Groningen. Delfzijl was niet de nieuwe metropool geworden zoals was gehoopt. De Eemshaven kwam maar nauwelijks van de grond in het begin. Het NAVO-depot was vertrokken uit Ter Apel. Het plan Kikkert voor Ter Apel was er niet gekomen, en het asielzoekerscentrum daar heeft veel problemen opgeleverd.

Veel zaken gaan wél heel goed, hier

Waarom heeft Winfried Baijens niet ook wat zonniger Gronings gezocht om zich te laten informeren? Want Groningen wordt tekortgedaan door alleen mislukkingen op een rij te zetten. De provincie Groningen is zoveel méer dan de problemen in Oost-Groningen. Er gebeurt hier ook in economisch opzicht juist ontzettend veel interessants.

De Eemshaven bijvoorbeeld is echt tot ontwikkeling gekomen. Zó zeer zelfs dat we moeten oppassen dat we hier niet een tweede Maasvlakte gaan krijgen. In Oost-Groningen is Blauwe Stad ontwikkeld, een gebied waar tal van kritische Groningers ooit van zeiden: “Dat kan nooit wat worden. Veel te duur allemaal!”. Maar kijk nu eens. Of fiets er eens over de Pieter Smit brug, een van de mooiste fietsbruggen van Nederland.

En heeft Winfried Baijens al eens een kijkje genomen op de Zernike Campus in Groningen, en gezien wat daar in twintig jaar allemaal is ontwikkeld? Heeft hij een bezoek gebracht aan het Feringa-gebouw, genoemd naar de laatste Groningse Nobel-prijswinnaar?

Dan zijn er ook de grote nieuwe IT-achtige bedrijven in Groningen, van BelSimpel en Voys tot het bedrijf van BenCom van Ben Woldring. Groningen is inmiddels een van de steden van Nederland met de meeste start-ups. Dan is er op cultureel gebied het Eurosonic festival, waardoor Groningen ook in dat opzicht internationaal bekendheid heeft gekregen.

In Hoogezand is een toonaangevend bedrijf gekomen op het gebied van waterstof: Holthausen. In Groningen pakt Gasunie het voortouw bij de inzet van waterstof. In Winschoten investeert Google 600 miljoen in de bouw van een datacentrum.

Nieuweschans is verrijkt met De Graanrepubliek. De oude kartonfabriek De Toekomst in Scheemda is omgetoverd tot een prachtige locatie voor Grasnapolsky en andere evenementen, en er zit in die oude fabriek nog veel meer aan te komen.

Groningen-stad is de afgelopen decennia verrijkt met het Groninger Museum en het Groninger Forum. De Grote Markt verandert langzaam in een pláatje.

En hoe staat het met het toerisme en de recreatieve sector in Groningen? Ook dat gaat aardig. Er zijn niet 200 banen, niet 2000, maar 20.000 (!) in Groningen gekomen. En kijk eens naar de scheepsbouw: langs het Winschoterdiep worden schepen gebouwd die tot de beste ter wereld behoren.

Kortom: we zijn benieuwd naar de laatste aflevering van De Aarde Beeft. Winfried Baijens heeft sympathie voor Goningen. Maar hij geeft wel een somber beeld van Groningen.

Het is heel terecht dat er aandacht is voor die delen van de provincie Groningen waar het niet goed mee gaat. En we zijn ook nog lang niet klaar met de bevings-ellende. Maar er gaan ook heel veel zaken wél goed.

Groningen is een krachtige provincie met ook veel sterke kanten, en het laatste dat we zouden moeten willen is dat wij onszelf – en de buitenwereld – Groningen zielig gaan vinden.