Mirjam van ’t Veld is in elk geval geen noorderling. Ze werd geboren in Den Haag en groeide op in Amersfoort. Vanaf 1988 was ze werkzaam in een ziekenhuis in Amersfoort wat ze ook na het behalen van het diploma A-Verpleegkunde in 1992 nog vier jaar bleef doen.
Daarnaast studeerde ze informatiekunde in de gezondheidszorg aan de Hogeschool van Amsterdam en vervolgens studeerde zij naast haar werk algemene letteren aan de Universiteit Utrecht. Na haar afstuderen in 1996 werkte ze bij meerdere organisaties als proces-/projectmanager. Ze was bovendien vanaf 1999 twee jaar gastdocent aan de Utrecht School of Governance van de Universiteit Utrecht.
De politiek lokt
Maar de politiek bleek haar te trekken. In 2002 werd ze gemeenteraadslid in Amersfoort. Een jaar later al werd zij in Amersfoort CDA-fractievoorzitter en in januari 2004 wethouder.
Op 38-jarige leeftijd, 2008, werd ze burgemeester van de gemeente Maarssen. Op 22 december 2011 werd ze burgemeester van Stichtse Vecht. Op 21 mei 2014 droeg de gemeenteraad van Amstelveen haar voor als nieuwe burgemeester. Van 1 november 2023 tot 19 juni 2024 was ze waarnemend burgemeester van Almelo.
Alsof het ambt van burgemeester niet al druk genoeg is, maakte ze naast die functies ook nog carrière buiten de politiek.
Wat nog meer?
Zo werd ze in 2017 voorzitter van de Raad van Bestuur van het Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede. Per 9 maart 2021 door de ledenraad van de Landelijke Huisartsen Vereniging (LHV) benoemd tot voorzitter, de benoeming ging in op 1 juli 2021, tot 1 maart 2023. Ze was van 24 november 2014 tot 31 december 2023 lid van de raad van toezicht voor de publieke omroep WNL.
Kortom: een ras bestuurder, en kennelijk met veel talent, anders zou ze niet zo snel voor tal van functies worden gevraagd.
In Groningen komt ze evenwel niet in een rustig gespreid ziekenhuisbedje te liggen. Want de Groningse politiek is al tientallen jaren kraamkamer voor politiek talent, en ook nu weer. Met mensen boordevol ambitie, talent en geldingsdrang. Maar soms is het ook een slangenkuil of strijdtoneel.
De vraag is dan ook of zij zich temidden van talentvolle, maar duidelijk even ambitieuze wethouders en raadsleden zal kunnen handhaven. Uiteraard vragen we ons dat niet af omdat ze vrouw is: geen weldenkend mens zal zich dat om die reden afvragen. Maar of je nu man of vrouw bent: in Groningen moet je wel kunnen koorddansen en jongleren tegelijk.
Om je hier te kunnen redden moet je namelijk niet alleen een rasbestuurder zijn, maar ook over de politieke antenne, de intuïtie en het gevoel voor humor van gewaardeerde en gerespecteerde voorgangers als Koen Schuiling of Peter den Oudsten beschikken.
We gaan het zien, en wensen haar in elk geval van harte welkom en veel succes.
