Want wie tijdens zijn vakantie in deze coronatijd toch nog even in het buitenland is geweest, ziet hoe steden aan de andere kant van de grens soms heel zuinig zijn met hun historische panden.
In Noord-Duitsland bijvoorbeeld zijn tal van Hanzesteden waar ze vroeg-middeleeuwse panden die daar de oorlog hadden overleefd, hebben hersteld. Het zijn juist díe panden die het voor toeristen de moeite waard maken om die steden te bezoeken.
Het is verbluffend om te zien hoeveel sommige van de veertiende-eeuwse gebouwen, in bijvoorbeeld Lübeck, lijken op panden in Groningen, aan de Noorderhaven, in de Brugstraat of aan de Hoge der Aa.
We willen niet beweren dat Groningen haar geschiedenis verwaarloost: zeker niet. Ook hier zijn oude panden uitstekend bewaard gebleven.
Maar het is wél heel opmerkelijk dat het juist buitenlandse architecten waren die Groningen aan haar eigen geschiedenis moesten herinneren. Zo werd de openbare bibliotheek in rode baksteen in de Oude Boteringestraat uit 1992 ontworpen door de Italiaan Grassi. De nieuwe Waagstraat, die ook sterk refereert aan de oude stijl, werd ontworpen door Adolfo Natalini. En aan de Grote Markt oostzijde kunnen we nu allemaal zien hoe het WestCord hotel wordt, ontworpen door de Duitse architect Thomas Müller. Ook dit is uitgevoerd in rode baksteen, en heeft duidelijk historische verwijzingen in het ontwerp.
Aan de andere kant: moderne architectuur kan ook prachtig zijn. Velen zijn enthousiast over het Forum Groningen. En de panden aan de Nieuwe Markt in moderne stijl zijn ontworpen door jonge Groningse architecten, en zeer smaakvol.
Dit is dus geen pleidooi om van Groningen een openluchtdorp in oude stijl te maken. Maar wel voor de stadshistorie, bijvoorbeeld uit de Hanzetijd, als óok een bron van inspiratie.
En daarom: als wethouder Roeland van der Schaaf nadenkt over het dichtmaken van de Noordwand, richting Kreupelstraat, laten we dan ook architecten die zich laten inspireren door de Groningse geschiedenis er een kans geven om er iets heel moois voor te bedenken.
