Zo goed als alles klopte. De pass was stabiel, de middenaanval liep prima, aanvallend werden vaak de goede opties gekozen, maar bovenal werd er heel sterk geserveerd. Dat zorgde er vooral in de eerste twee sets voor dat de thuisploeg geen poot aan de grond kreeg en aanvallend niks in te brengen had. In de derde set was er iets meer gelijkwaardigheid, maar weer gaf de serve de doorslag toen Trifon Lapkov vanaf 15-15 het beslissende gaatje forceerde naar 18-15 met onder andere twee aces. Deze marge bleek uiteindelijk voldoende om het in drie sets af te maken.
Toen Dennis Borst 23-20 aantekende met een snelle aanval door het midden leek het al beslist, maar Orion kwam nog terug tot 22-23. Vervolgens was het weer de sterk spelende Borst met een punt via de middenaanval. Het eerste matchpoint ging verloren toen een blok net buiten de lijnen viel, maar beide matchpoint nummer twee liet Niels de Vries er geen gras over groeien en hij sloeg knalhard toe. Zijn moment van glory, zoals hij dat een paar weken geleden ook beleefde toen via een 3-2 zege in Apeldoorn op Draisma Dynamo de eerste plek in de kampioenspoule zo goed als veiliggesteld werd. Ook toen besliste De Vries de wedstrijd.
Het was een collectieve prestatie, want Lycurgus draaide als geheel als een tierelier. Dat kwam vooral in de eerste twee sets tot uitdrukking. De basis werd gecompleteerd door aanvoerder Wytze Kooistra, Frits van Gestel, Erik Mattson en Carlos Mora Sabaté. Serverend werd zoveel druk ontwikkeld dat nauwelijks services fout geslagen werden en passend kwam Orion niet uit de verf, waardoor het indrukwekkend was om te zien met hoeveel overschot Lycurgus binnen de lijnen stond. Het was de negende ontmoeting tussen beide ploegen dit seizoen tot nu toe. Het staat 8-1 voor de Groningers en dit was de meest overtuigende wedstrijd in deze reeks van negen.
