Werkman bestudeerde onder meer hoeveel onderzoeksdeelnemers pakken, opeten en weggooien van grote stroopwafels in vergelijking met een kleine variant van diezelfde koek. “Mensen eten minder bij kleinere eenheden, dat is bekend. Het voelt dan namelijk alsof je meer eet, waardoor je eerder stopt. Die bevinding deed ik ook”, vertelt de promovenda. “Maar ik wilde ook kijken naar de andere kant van het verhaal: wat gebeurt er met de overgebleven koekjes?”
Om dit te onderzoeken varieerde Werkman in haar proefopstelling met vier verschillende situaties: een vaste portie kleine koekjes, een vaste portie grote koeken, een hoeveelheid kleine koekjes die deelnemers zelf mochten pakken, en een zelf te pakken hoeveelheid grote koeken.
Hieruit bleek dat kleine eenheden consumenten helpen om hun porties af te bakenen en dus minder eten van de ongezonde lekkernij. Maar om ook verspilling tegen te gaan is het nodig dat mensen zelf hun portie, dus het totaal aantal koekjes, mogen pakken.
Toch maakt Werkman ook een kanttekening bij deze conclusie: “Ik wil niet verkondigen: iedereen moet zelf maar pakken en alles komt goed. Kijk maar naar de all inclusive-restaurants met hun onuitputtelijke aanbod. Maar mijn bevindingen kun je wel toepassen in een pizzeria. Daar is de standaard dat iedereen een hele pizza bestelt. Mensen zijn geneigd daar zich aan te conformeren. Maar het helpt tegen verspilling als je kunt bestellen naar behoefte en niet per se die grote portie moet nemen. En in een ideale situatie wordt die pizza dan ook nog opgediend in kleinere punten, zodat mensen sneller vol zitten.”
