Lycurgus richtte zich in het verloop van de wedstrijd op en werkte in de vierde set maar liefst negen matchpoints weg. En benutte zelf het tweede setpoint. Dat was de cruciale fase van een wedstrijd waarin Lycurgus moeizaam op gang kwam. De eerste set ging vrij snel naar Orion. Nadat Lycurgus de tweede set naar zich toe trok ging het in de slotfase van de derde set mis en leek het opnieuw winnen van de beker uit het zicht te raken.
Na een moeilijke derde set kwam de wedstrijd tot een onbeschrijfelijke ontknoping. Het begon met de eerste rode kaart, plus een punt tegen, als trainer voor coach Arjan Taaij wat de stand in de slotfase op een 21-19 achterstand zette. Het werd zelfs 20-23, maar daarna begon het. Lycurgus beleefde de beste fase van het seizoen in de slotfase van set vier. De side-out was subliem. Iedereen speelde op de toppen van zijn kunnen. Alles kwam samen. Het werd eerst 23-23 en vervolgens werkte Lycurgus maar liefst negen matchpoints weg.
Het was een onneembare horde. De focus en strijdlust was perfect. De ene rally was nog meeslepender dan de andere. Iedereen had zijn aandeel, maar vooral Joël Schneidmiller, topscorer met 26 punten, en Bjarne Huus onderscheidden zich aanvallend. Het team bleef rustig en werd beloond voor de geweldige scherpte. Op setpoint twee was het met een uitgeslagen aanval na een adembenemende rally raak.
Vervolgens liet Lycurgus het in de vijfde set niet meer aanbranden. De scherpte bleef en via 3-1 en 10-9 zette Lycurgus de toon. Een ace van Schneidmiller in de ultieme spannende slotfase betekende 13-10 voor de regerend bekerwinnaar. Vervolgens toonde Marcell Pesti zijn kwaliteiten en stonden er op 14-11 drie matchpoints op het scorebord. Huus maakte het op fraaie wijze met een een spetterende knal af.
Het was helemaal bijzonder voor Dennis Borst. De aanvoerder speelde zijn laatste wedstrijd en pakte op het voor hem bijzondere getal de achttiende april de laatste prijs van zijn loopbaan.
