Grofweg tien jaar geleden begonnen de vrienden Bob Graafsma en Gijs Flinterman, destijds studenten, met hun bedrijf Recycleplan. “Ik had het gevoel dat ik mijn tijd nutteloos besteedde: dagen werken aan mijn scriptie, maar voor wie?”, zegt Graafsma. “Waarom doen we niet iets nuttigs voor de wereld?”, vroegen de vrienden zich vaak af.
Op een dag besloten ze langs de deuren te gaan om oude apparatuur op te halen, om het te kunnen recyclen. Maar de gemeente kreeg er lucht van en dreigde met een boete van 50.000 euro, want de jongens hadden geen vergunning. Toch gingen ze door met de actie. En alles kwam goed. “We hadden een tafel bomvol met telefoons, Ipads, mp3-spelers en meer. Hier moeten we iets mee, dachten we.” Recycleplan, zoals het bedrijf aanvankelijk gedoopt werd, was geboren.
Inmiddels is Robingood een geoliede machine. 18 medewerkers, waaronder een aantal met een sociale werkplek, werken elke dag aan het refurbishen van oude apparaten of het vernietigen van data van gebruikte laptops zodat ze veilig naar een nieuwe eigenaar kunnen. Toestellen die niet meer goed genoeg zijn, worden uit elkaar gehaald zodat de onderdelen hergebruikt kunnen worden.
De vrienden gaan niet meer langs de deuren, maar werken met grote bedrijven en overheden, zoals de gemeente Groningen. Robingood neemt grote partijen apparaten over die afgeschreven zijn. Een groot deel ervan gaat naar mensen met een Stadjerspas of anders naar zorgorganisatie Cosis, waar de spullen duurzaam verwerkt worden.
Knipoog naar Robin Good
“Voordat wij er waren, was er geen enkele organisatie in Groningen die overheden en grote organisaties enerzijds en mensen in armoede anderzijds aan elkaar koppelde”, vertelt Graafsma. “Voor de ene partij is veilig en zorgvuldig omgaan met oude it-apparaten een moeilijk vraagstuk, maar voor de andere biedt juist die apparatuur een kans om mee te doen in de maatsschappij.”
De naam is Robingood is een knipoog naar Robin Hood. “Alleen Robin Hood stal van de rijken en gaf aan de armen, en Robingood steelt niet. Beide partijen hebben er profijt van.”
Het idealisme dat Graafsma en Flinterman in het begin dreef, zijn ze nooit verloren, hoewel ze nu wel ‘iets realistischer’ zijn. “Het idee om grondstoffen te recyclen is moeilijker dan verwacht, omdat nieuwe grondstoffen zo goedkoop zijn”, ziet Graafsma. “Maar ze zijn zo goedkoop omdat de arbeidsomstandigheden zo slecht zijn. Ons verdienmodel richt zich met name op hergebruik, omdat dat beter is voor de natuur, de economie en de mens.”
Maar Graafsma en Flinterman hebben nog steeds grootse plannen. “Er is zoveel ongelijkheid in de wereld. Wij willen kansen bieden, door middel van IT. Want eigenlijk is dit een primair bestaansmiddel: om je te informeren, om te communiceren. In Groningen leven ruim 12.000 mensen in armoede. We willen die mensen elke vier jaar een nieuw apparaat bieden. En uiteindelijk willen we ditzelfde doen voor de rest van de wereld”, zegt Graafsma. “Dromerig? Misschien, maar stel je voor dat het lukt, hoe gruwelijk zou dat zijn?”
Dit artikel staat ook in de fysieke Groninger Ondernemers Courant.
robingood.earth
