Het Windmolenpark Eemshaven-West is een grootschalig project in de provincie Groningen dat na jaren van plannen nu kan worden gerealiseerd. De Provinciale Staten hebben ingestemd met de bouw van 24 windturbines in vier rijen, ondanks verdeeldheid binnen de coalitie. Het windpark is een gezamenlijk initiatief van Vattenfall, Stichting Eemswind, en Energie Coöperatie Oudeschip en Omstreken (ECOO). Het park zal bijdragen aan de energietransitie door tussen de 64 en 100 megawatt aan energie op te wekken. Tegelijkertijd is rekening gehouden met de omgeving; de windmolens staan op grotere afstand van woningen, en er zijn maatregelen genomen om de impact op bewoners, zoals geluidsbelasting en slagschaduw, te minimaliseren.
De komst van het windpark is omstreden, vooral vanwege de impact op de natuur en de leefomgeving. In het bijzonder de agrarische sector en natuurorganisaties uitten hun zorgen over laagfrequent geluid en mogelijke gevolgen voor vogels. Naar aanleiding van deze bezwaren zijn strenge regels opgesteld voor geluidshinder en vogelbescherming. Hoewel het project voorziet in vergoedingen voor omwonenden en twee dorpsmolens voor het nabijgelegen Oudeschip, blijft de discussie over gezondheidseffecten en landschapsvervuiling gevoelig. Voorstanders wijzen echter op de noodzakelijke bijdrage aan de energietransitie, terwijl tegenstanders vrezen voor aantasting van de natuur en levenskwaliteit.
De politieke spanning rond dit project werd duidelijk tijdens het debat. Het windpark was een splijtzwam binnen de coalitie van BBB, PvdA, ChristenUnie en Groninger Belang. De PvdA en ChristenUnie stemden voor de aanleg, terwijl de BBB fel tegen was, met als argument dat plannen van tien jaar geleden niet automatisch relevant blijven in het huidige tijdperk. Binnen Groninger Belang stemde fractievoorzitter Erik Bakker voor het windpark, maar zijn partijgenoten stemden tegen. Ondanks deze verdeeldheid stemden uiteindelijk 24 Statenleden voor en 19 tegen, waarmee de aanleg van het windpark een feit is.
Het besluit leidde echter tot de val van het college van Gedeputeerde Staten. Na de stemming vroeg de ChristenUnie om een schorsing van de vergadering om de gevolgen van de uitkomst te overdenken. Hoewel de ChristenUnie en PvdA benadrukten dat gemaakte afspraken uit het hoofdlijnenakkoord nagekomen moesten worden, bleef de spanning binnen de coalitie hoog. De BBB maakte duidelijk dat zij het plan onder geen beding konden goedkeuren, wat uiteindelijk bijdroeg aan het breken van het politieke evenwicht in de provincie Groningen.
